Mohenjo Daro: Ο Πυρηνικός Πόλεμος του 2.000 π.Χ!!!
Το 1920, η ανακάλυψη των αρχαίων πόλεων του Mohenjo Daro και της Harappa στο Πακιστάν έδωσε την πρώτη ένδειξη για την ύπαρξη του Πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού, περισσότερα από 4.000 χρόνια πριν, που ανταγωνίζεται τους πολιτισμούς της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας.
Οι πόλεις αυτές κατέδειξαν ένα εξαιρετικό επίπεδο πολιτικού σχεδιασμού και ανέσεων. Τα σπίτια είχαν πλινθόκτιστα μπάνια και πολλά είχαν τουαλέτες. Τα λύματα οδηγούνταν σε καλοφτιαγμένους τούβλινους υπονόμους που διέτρεχαν κατά μήκος το κέντρο των δρόμων, οι οποίοι καλύπτονταν με τούβλα ή πέτρινες πλάκες. Στέρνες και πηγάδια κατασκευασμένα λεπτά από σφηνοειδή τούβλα πραγματοποιούσαν τον δημόσιο εφοδιασμό με πόσιμο νερό.
Το Mohenjo Daro καυχιόταν επίσης για ένα μεγάλο λουτρό στο υψηλό ανάχωμα (ακρόπολη) με θέα την κατοικημένη περιοχή της πόλης. Χτισμένο από στρώματα προσεκτικά τοποθετημένων τούβλων, κονίαμα γύψου και αδιάβροχη άσφαλτο, αυτό το λουτρό γενικά πιστεύεται ότι χρησιμοποιείτο για τελετουργικό καθαρισμό.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τα καλά εξοπλισμένα σπίτια και τους καθαρούς δρόμους, τα ανώτατα επίπεδα στο Mohenjo Daro περιέχουν άθλιες αυτοσχέδιες κατοικίες, μια απρόσεκτη ανάμειξη αστικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων και, το πιο σημαντικό, μια σειρά από περισσότερους από 40 πεσμένους σκελετούς που βρίσκονται διάσπαρτοι στους δρόμους και τα σπίτια. Ο Paul Bahn (2002) περιγράφει τη σκηνή:
«Σε ένα δωμάτιο με ένα δημόσιο πηγάδι σε μία περιοχή της πόλης βρέθηκαν οι σκελετοί δύο ατόμων που εμφανίζονται απεγνωσμένα να έχουν χρησιμοποιήσει τις τελευταίες τους δυνάμεις για να κινηθούν έρποντας προς τη σκάλα που οδηγεί από το δωμάτιο στο δρόμο, τα λείψανα άλλων δύο βρίσκονται σε κοντινή απόσταση. Αλλού στην περιοχή βρέθηκαν τα «παράξενα παραμορφωμένα» και ελλιπή λείψανα εννέα ατόμων, ενδεχομένως ριγμένα σε ένα τραχύ λάκκο. Σε μια λωρίδα ανάμεσα σε δύο σπίτια σε άλλη περιοχή, άλλοι έξι σκελετοί χαλαρά καλυμμένοι με χώμα.»
Πολλοί άλλοι σκελετοί βρέθηκαν μέσα σε στρώματα ερειπίων, στάχτη και συντρίμμια ή πεσμένοι στο δρόμο σε παραμορφωμένες θέσεις που δείχνουν αγωνιώδη και βίαιο θάνατο.
Μια βίαιη σφαγή
Τα λείψανα των ατόμων αυτών οδήγησαν πολλούς αρχαιολόγους μέχρι στιγμής να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι όλοι έχασαν τη ζωή τους βίαια. Ο Sir Mortimer Wheeler, ο οποίος ανέσκαψε το Mohenjo Daro στη δεκαετία του 1950, πίστευε ότι ήταν τα θύματα μιας ενιαίας σφαγής και πρότεινε ότι ο Πολιτισμός του Ινδού, του οποίου η κατάρρευση ήταν ανεξήγητη, είχε πέσει από μια ένοπλη εισβολή από Ινδό-Άριους, νομάδες νεοεισερχόμενους από τα βορειοδυτικά, οι οποίοι πιστεύεται ότι εγκαταστάθηκαν στην Ινδία κατά τη διάρκεια της δεύτερης χιλιετίας π.Χ.
Ο Wheeler υποστήριξε ότι τα λείψανα ανήκαν σε άτομα που διοικούσαν την πόλη στις τελευταίες ώρες της. Ήταν τόσο πειστική η θεωρία αυτή που έγινε η επίσημη αποδεκτή εκδοχή για την τύχη του Πολιτισμού του Ινδού.
Ωστόσο, πολλές από τις αξιώσεις του, απλά δεν αθροίζονται. Δεν υπήρξε καμία ένδειξη ότι οι σκελετοί ανήκαν σε στρατιώτες δηλαδή σε «υπερασπιστές της πόλης», καθώς δεν βρέθηκαν όπλα και οι σκελετοί δεν περιείχαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο από βίαιους τραυματισμούς. Ορισμένοι αρχαιολόγοι πρότειναν ότι η εισβολή των Ινδο-Άριων λαών έλαβε χώρα μετά την πτώση του Πολιτισμού του Ινδού, ενώ άλλοι θέτουν το ερώτημα κατά πόσον συνέβη μια Ινδό-Άρια εισβολή στην ήπειρο.
Πλημμύρες και Ασθένειες
Μια εναλλακτική θεωρία που προτάθηκε είναι ότι η πόλη υπέστη εκτεταμένες πλημμύρες και ότι οι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα μόλυνσης νερού από ασθένειες όπως η χολέρα. Πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν σημαντικά στοιχεία από πλημμύρες στο Mohenjo Daro με τη μορφή πολλών στρωμάτων από λασπώδες πηλό. Ο ποταμός Ινδός άλλαξε πολλές φορές την πορεία του και δια μέσου των αιώνων μετακινήθηκε σταδιακά προς τα ανατολικά, που οδήγησε σε τακτά χρονικά διαστήματα σε πλημμύρες μέσα στα όρια της πόλης.
Πράγματι, οι ογκώδεις τούβλινες πλατφόρμες από τις οποίες η πόλη είναι κατασκευασμένη καθώς και οι οχυρώσεις γύρω από τα τμήματα τους φαίνεται να έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν προστασία έναντι τέτοιων πλημμυρών. Οι συνθήκες θα ήταν ιδανικές για την μετάδοση ασθενειών που μέσω του νερού, κυρίως χολέρα, αν και δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι έχουν συμβεί επιδημίες χολέρας.
Το συμπέρασμα ότι η επικρατούσα τάση σύμφωνα με πολλούς αρχαιολόγους είναι ότι τα θύματα της «σφαγής» στο Mohenjo Daro ήταν απλά θύματα της φυσικής τραγωδίας της θανατηφόρας νόσου, της χολέρας και όχι της ανθρώπινης επιθετικότητας. Αλλά αυτή θεωρία έχει επίσης πολλά κενά -γιατί τα λείψανα των ατόμων εμφανίζονται στις παραμορφωμένες θέσεις, σχεδόν παγωμένα κατά την στιγμή του θανάτου; Γιατί φαίνεται να έχουν χτυπηθεί απότομα; Σίγουρα αν πέθαναν από τη νόσο χολέρα τα σώματά τους θα θάβονταν ή θα καίγονταν για α μην βρίσκονται διάσπαρτα γύρω από την πόλη.
Αποδεικτικά στοιχεία Ατομικού Πολέμου;
Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός «εναλλακτικών αρχαιολόγων και ερευνητών που δεν έχουν πεισθεί από τις θεωρίες που δεν εξηγούν ικανοποιητικά τις συνθήκες θανάτου των σκελετικών λειψάνων και οι οποίοι αναζήτησαν άλλες εξηγήσεις. Ένα τέτοιο άτομο είναι ο David Davenport, Αγγλό-Ινδός ερευνητής, ο οποίος πέρασε 12 χρόνια μελετώντας αρχαία ινδουιστικά κείμενα και τα αποδεικτικά στοιχεία στον τόπο όπου η μεγάλη πόλη κάποτε βρισκόταν.
Στο βιβλίο του «Ατομική Καταστροφή το 2000 π.Χ.», αποκαλύπτει ορισμένα ευρήματα που ξαφνιάζουν: τα αντικείμενα που βρέθηκαν στο χώρο φαίνεται να έχουν συντηχθεί, υαλοποιημένα από πολύ υψηλή θερμοκρασία, μέχρι και 1500 ° C, που ακολουθήθηκε από απότομη ψύξη. Μέσα στην ίδια την πόλη, εκεί φάνηκε να υπάρχει ένα «επίκεντρο» περίπου με 50 χιλιόμετρα πλάτος, εντός του οποίας τα πάντα έχουν κρυσταλλώσει ή έχουν λιώσει, εξήντα χιλιόμετρα από το κέντρο τα τούβλα έχουν λιώσει από τη μία πλευρά πράγμα που δείχνει ωστικό κύμα.
Ο Α. Gorbovsky στο βιβλίο του Αινίγματα της Αρχαίας Ιστορίας, ανέφερε την ανακάλυψη τουλάχιστον ενός ανθρώπινου σκελετού στην περιοχή με επίπεδο ραδιενέργειας περίπου 50 φορές μεγαλύτερο από το φυσιολογικό επίπεδο ακτινοβολίας. Ο Davenport υποστήριξε ότι αυτό που βρέθηκε στο Mohenjo Daro αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτό που συνέβη στο Ναγκασάκι και της Χιροσίμα.
Η θεωρία του Davenport συνάντησε έντονο ενδιαφέρον από την επιστημονική κοινότητα. Ο διεθνώς γνωστός εμπειρογνώμονας William Sturm είπε: «το λιώσιμο των τούβλων στο Mohenjo Daro δεν θα μπορούσε να έχει προκληθεί από μια κανονική φωτιά», ενώ ο καθηγητής Antonio Castellani, μηχανικός διαστημοπλοίων στη Ρώμη, δήλωσε: «Είναι πιθανό ότι αυτό που συνέβη στο Mohenjo Daro να μην ήταν φυσικό φαινόμενο».
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη ηφαιστειακής έκρηξης στο Mohenjo-Daro, μία απάντηση που έχει προταθεί είναι ότι η αρχαία πόλη θα μπορούσε να είχε ακτινοβοληθεί από ατομική έκρηξη. Αν αυτό αληθεύει, θα ήταν αδύνατο να αγνοήσει κανείς το συμπέρασμα ότι ο αρχαίος πολιτισμός κατείχε υψηλή τεχνολογία.
-Αν το Mohanjo Daro καταστράφηκε από μια πυρηνική καταστροφή, ποιος δημιούργησε τα όπλα και πώς;
-Αν όχι, τότε τι ήταν αυτό που παρήγαγε αρκετή θερμότητα για να υαλοποιήσει πέτρα και τούβλα;
-Τι θα μπορούσε να εξηγήσει τον υψηλό βαθμό ραδιενεργής ακτινοβολίας στο σκελετούς;
-Πώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν σε μια στιγμή;
Πιστεύουμε ότι είναι καιρός να σταματήσουμε την αποδοχή της αποστειρωμένης άποψης για τον κόσμο που μας γνωστοποιείται από την επίσημα αποδεκτή επιστήμη και να αρχίσουμε να σκάβουμε λίγο βαθύτερα.
Πάντως, σύμφωνα με το ellinikahoaxes.gr δεν έχουν βρεθεί σχετικά στοιχεία που να αναφέρονται από τους αρχαιολόγους. Επιπλέον: Ακόμη και αν δεχτούμε πως μια πυρηνική έκρηξη έλαβε χώρα στην Ινδία πριν 12.000 χρόνια, ο χρόνος ημιζωής των ισοτόπων είναι σχετικά μικρός. Για παράδειγμα, ισότοπα που παράγονται από μια πυρηνική έκρηξη, όπως το Καίσιο-137, έχει ημιζωή 30 έτη, ενώ το Στρόντιο-90, 28 έτη. Μετά από τόσα χρόνια, θα ήταν μη ανιχνεύσιμα. Για αυτό το λόγο σήμερα η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι κατοικούνται, με τα επίπεδα ραδιενέργειας να είναι ασφαλή.
Mohenjo-Daro and Harappa Ancient Atomic Wars?? Ancient Alien
Δεν υπάρχουν σχόλια